Kilka godzin w Salonikach

Saloniki, Thessaloniki czy też po słowiańsku Sołun, to miasto, o którym słyszałam wiele razy. To tam urodzili się bracia Cyryl i Metody, tam powstała jedna z pierwszych gmin chrześcijańskich, tam znajdowała się stolica rzymskiej prowincji Macedonia. To jedno z tych miast, które w pewien sposób wydają nam się bliskie, pozostając jednocześnie wielką niewiadomą. Mimo to, jechałam tam z przeczuciem, że historie o betonie, brzydkich blokach i braku życia, które wcześniej przeczytałam, okażą się nieprawdą. Przeczucie mnie nie zawiodło, a Saloniki dopisałam do listy ulubionych miast.

Saloniki zostały założone ok. 315 roku p.n.e. przez macedońskiego króla Kassandra, który nazwał miasto imieniem swojej żony - córki Filipa II Macedońskiego - Tessaloniki. Przez wieki miasto przechodziło z rąk do rąk. Było ważnym ośrodkiem w czasie Cesarstwa Rzymskiego i Bizancjum, zostało splądrowane przez Arabów i Normanów, od 1430 roku wchodziło w skład Imperium Osmańskiego i to tam urodził się Mustafa Kemal Atatürk. Obecnie Saloniki są drugim pod względem wielkości miastem w Grecji.

Dzięki bogatej historii, Saloniki są pełne śladów z różnych epok. Najbardziej charakterystyczną budowlą, będącą symbolem miasta, jest Biała Wieża, która została zbudowana w XVI w. Warto zobaczyć też Łuk Galeriusza z III w. i jego Mauzoleum z IV w., a także bazylikę św. Dymitra, która jest najważniejszą świątynią w mieście. Wisienką na torcie jest widok na całe miasto i morze ze znajdującego się na wzgórzu starego miasta.

Saloniki spodobały mi się bardzo. To idealne połączenie śródziemnomorskiej atmosfery, bałkańskiego ducha, energii dużego miasta i magii historii. Za co jeszcze polubiłam to miasto? Za wąskie uliczki, skutery, kilkumetrową promenadę, ogromną ilość knajpek i kawiarni, świetnie ubrane kobiety i balkony - pełne życia z uroczymi daszkami i okiennicami. Te kilka godzin w Salonikach sprawiły, że posmakowałam tego miasta i zdecydowanie chcę więcej.

Kto był w Salonikach? A kto miałby ochotę? :)